Τι είναι η Δημόσια Υγεία
Τι είναι η Δημόσια Υγεία
Η Δημόσια Υγεία ορίζεται ως η επιστήμη της προστασίας, της ασφάλειας και της βελτίωσης της υγείας του πληθυσμού, μέσω της εκπαίδευσης, της έρευνας και της χάραξης πολιτικής, βάσει ορθολογικών δεδομένων, για την πρόληψη ασθενειών, τραυματισμών και θανάτων.
Το 1923, ο Winslow διατύπωσε ένα ορισμό της Δημόσιας Υγείας που εξακολουθεί να είναι επίκαιρος: «Δημόσια Υγεία είναι η επιστήμη και η τέχνη να προλαμβάνεται η νόσος, να επιμηκύνεται η ζωή, να προάγεται η φυσική υγεία και η αποδοτικότητα του ανθρώπου, μέσα από την οργανωμένη προσπάθεια της κοινωνίας για την εξυγίανση του περιβάλλοντος, τον έλεγχο των λοιμωδών νόσων, την εκπαίδευση κάθε ατόμου στην ατομική υγιεινή, την οργάνωση των ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών υγείας για την πρώιμη διάγνωση και προληπτική θεραπεία των νόσων και την ανάπτυξη μιας «κοινωνικής μηχανής» που να εξασφαλίζει σε κάθε άτομο ένα επίπεδο ζωής ικανό για τη διατήρηση της υγείας του».
Επιπλέον, η Δημόσια Υγεία προσδιορίζεται από το σύνολο των οργανωμένων δραστηριοτήτων της πολιτείας και της κοινωνίας, που είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και αποβλέπουν στην πρόληψη νοσημάτων, στην προστασία και την προαγωγή της υγείας, στην αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και της ευεξίας του πληθυσμού.
To μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στη Δημόσια Υγεία, με τα γνωστικά αντικείμενα που θεραπεύουν τα μέλη ΔΕΠ που ανήκουν σε αυτό, καλείται να εκπληρώσει μια πολύπλευρη αποστολή στο πλαίσιο των πολιτικών δημόσιας υγείας, της οικονομίας και της κοινωνίας της γνώσης και συγχρόνως να ικανοποιήσει το αίτημα για διδακτική και ερευνητική αριστεία. Οι δημογραφικές, κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις δημιουργούν προσδοκίες για δημόσια υγεία υψηλού επιπέδου. Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας πρέπει να στελεχωθούν από λειτουργούς που είναι εξοπλισμένοι με τις δεξιότητες και τις ικανότητες που χρειάζονται για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στη σύγχρονη εποχή. Καθώς η χώρα εξέρχεται από την οικονομική κρίση των προηγούμενων ετών, της οποίας οι επιπτώσεις στην υγεία, την κοινωνία και την οικονομία έθεσαν υπό αμφισβήτηση τη βιωσιμότητα και τις προοπτικές του υγειονομικού συστήματος, τίθεται υπό έρευνα και επαναπροσδιορισμό το σύνολο των ζητημάτων της εθνικής πολιτικής δημόσιας υγείας και της ανάπτυξης του υγειονομικού τομέα.
Ειδικότερα, ο καθορισμός προτεραιοτήτων στον υγειονομικό τομέα, η διαμόρφωση θέσεων για την υγειονομική μεταρρύθμιση και η χάραξη στοχευμένων δράσεων απαιτούν πρωτίστως επιστημονική τεκμηρίωση (evidence-based).
Επιπλέον, η ανάγκη για ολοκληρωμένο σχεδιασμό και παρακολούθηση της προόδου του υγειονομικού τομέα στη χώρα μας, η αναζήτηση μέτρων για τη διασφάλιση βιώσιμης ανάπτυξης, βάσει επιστημονικής τεκμηρίωσης, πρέπει να αποτελέσουν προϊόν ενός γόνιμου διαλόγου, υπό το πρίσμα της ισότητας, της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας, με στόχο την προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών στον υγειονομικό τομέα.
Ως εκ τούτου, καθίσταται επιτακτική η αναγκαιότητα οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας να στελεχώνονται από επαγγελματίες, οι οποίοι είναι εφοδιασμένοι με τις γνώσεις, τις στάσεις, τις δεξιότητες που χρειάζονται, για να ανταποκρίνονται με επιτυχία στις ιδιαίτερες επιστημονικές ανάγκες που προκαλεί η εξέλιξη του τομέα της δημόσιας υγείας.
Οι σύγχρονες αντιλήψεις για τη δημόσια υγεία απαιτούν στελέχη, τα οποία αντιλαμβάνονται το μέλλον της Δημόσιας Υγείας ως καθολική παροχή υπηρεσιών για τη βελτίωση της υγείας και της ευημερίας της κοινωνίας, ικανά όχι μόνον να επιτύχουν τους αναμενόμενους στόχους σε σχέση με την υγεία του πληθυσμού, αλλά που να επιδεικνύουν δέσμευση και πίστη στο αγαθό της δημόσιας υγείας, συμμόρφωση με συγκεκριμένες αξίες σε σχέση με το κοινωνικό όφελος και με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Οι σπουδές στη Δημόσια Υγεία είναι η επένδυση για τη διατήρηση και βελτίωση του ανθρώπινου κεφαλαίου της χώρας. Είναι η συλλογική δράση για ολιστική βελτίωση και αειφόρο ανάπτυξη της υγείας του πληθυσμού. Είναι η δημιουργία στελεχών που θα προάγουν την πρόληψη, την ποιότητα ζωής και την ευεξία του γενικού πληθυσμού και των ευάλωτων ομάδων.
Είναι κυρίως η δημιουργία στελεχών που θα αναπτύξουν και θα διαδώσουν έναν πολιτισμό πρόληψης και ποιότητας ζωής.